Het gevoel van 2017

Oudejaarsdag 2016. Kranten, TV en social media staan de afgelopen dagen bol van de jaaroverzichten. Van spraakmakende nieuwsitems, de oorlog in Syrië, de opvang van vluchtelingen, artiesten die het aardse leven voor de eeuwige jachtvelden hebben ingeruild tot aan achttien belangrijke lessen die 2016 ons als publiek heeft geleerd (Volkskrant 31 dec 2016). Dat laatste zie ik meer als nutteloze informatie die nu als bepalend hoogtepunt wordt beschouwd, maar over tien jaar hoogstwaarschijnlijk is verworden tot een onbenullig nieuwsfeitje.

Zo gaat dat met een mensenleven ook. Je wordt geboren, groeit op, maakt leuke en minder leuke dingen mee en je leert zo goed en kwaad als dat kan, omgaan met successen en teleurstellingen. Wat soms een grote belemmering lijkt, is na een tijdje ineens niet meer dan een vervelende vlieg die je zo naar buiten jaagt.

Terugkijkend naar 2016 kan ik voor mezelf wel een paar hoogtepunten opnoemen. De opnames voor mijn CD met topmuzikanten waar we in 2017 weer vrolijk mee verder gaan, het meevaren op de boot van OCAN tijdens de Europride, de optredens met the Royal Dutch Scam, Tristan en Desray & Friends in de Vorstin. Het werk voor ECHO en het COC. En dit zijn er dan nog maar een paar.

De dood van grote muzikale helden en inspiratoren als George Michael, Prince, en David Bowie hebben op mij enorm grote indruk gemaakt. Ook die van mensen die ik van een afstand ken, maar veel te vroeg zijn heengegaan. Vandaag kijk ik daarom met een beetje weemoed op 2016 terug, en sta ik op de rand van 2017, het jaar waarin ik met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid Sara ga zien. En word ik weer eens met mijn eigen eindigheid geconfronteerd. Niet dat ik daarvan opkijk, maar hoe cliché het ook klinkt, ik zie en koester weer wat echt belangrijk is. Vriendschappen, al lang durend of net ontstaand, mijn liefde, gezondheid, een toevallige ontmoeting met een vreemde, de instant klik met die speciale persoon, familie, diepgaande gesprekken die gepaard gaan met lachen, huilen, een liefdevol gebaar of een tedere blik. Mooie muziek maken samen met mooie, lieve en gepassioneerde mensen. En dat wat muziek en zingen teweeg kunnen brengen, omdat dat is wie ik ben en wat ik voel.

2017 bevat voor mij nu al hoogtepunten omdat ik op mijn vijftigste eindelijk die CD ga uitbrengen. En ik twee theaterconcerten ga geven waarmee een van mijn allergrootste dromen uit gaat komen. Als het bij deze hoogtepunten zou moeten blijven, naast de dingen die er echt toe doen, dan heb ik vandaag al een gelukkig 2017.

Ik wens iedereen een mooi 2017 toe!

Met dank aan Lex Putman voor de foto’s. Geschoten tijdens een van de opname-sessies bij Triple A music in Almere. 

Keep on smiling 🙂
Mark Stoop
Lex Amrein
Phaedra Kwant
Eric van de Bovenkamp
Erik Rutjes

14 reacties op ‘Het gevoel van 2017’

  4. Lies Risamasu
    Beantwoorden

    Mooi geschreven Debbie! Het nieuwe jaar 50 jaar worden en de release van je eerste cd en ook nog twee theaterconcerten geven! Ik word ook 50 jaar zorg dat ik bij één van je concerten ben! Een fijne jaarwisseling en een goed, gezond en liefdevol 2017 met veel muziek toegewenst! xx

    Geliked door 1 persoon

  7. Marianne
    Beantwoorden

    Lieve Debbie, dank voor het ‘delen’ en dank voor alle goede wensen. Ook voor jou en de jouwen een mooi en liefdevol 2017. We komen zeker naar je luisteren! Liefs, Marianne en Janne

    Like

  8. Lettie
    Beantwoorden

    Wat een heerlijk en oprecht mens ben je Debby! Mooi om te lezen hoe je 2016 hebt ervaren. Ik kijk uit naar je CD en houd me op de hoogte wanneer je theaterconcerten zijn…. ik ben graag van de partij! Debby, alle goeds voor 2017!

    Geliked door 1 persoon

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.